ଆଜିକାଲି କିଛି ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟ ଓ ଉଚ୍ଚ ଶିକ୍ଷାନୁଷ୍ଠାନର ଓଡ଼ିଆ ଭାଷା ଓ ସାହିତ୍ୟ ବିଭାଗମାନଙ୍କରେ ଚାଲିଥିବା ଗବେଷଣାର ମାନକୁ ଅନୁଧ୍ୟାନ କଲେ ବିଚଳିତ ହେବାକୁ ପଡ଼େ। ଅବଶ୍ୟ ଆମେ ସବୁତକ ଗବେଷଣା ପାଇଁ ଏକଥା କହୁନାହୁଁ। କେତେକ ନିର୍ଦ୍ଦିଷ୍ଟ ପିଏଚ୍‌.ଡି ସନ୍ଦର୍ଭ ଓଡ଼ିଆ ସାହିତ୍ୟର ମୂଲ୍ୟବାନ ଦିଗମାନଙ୍କୁ ଆଲୋକକୁ ଆଣି ଏହାର ସମୃଦ୍ଧି ଓ ବିକାଶରେ ଯେ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ଭୂମିକା ତୁଲାଇଛନ୍ତି ଏଥିରେ ସନ୍ଦେହ ନାହିଁ। ତେବେ ଏହା ଏକ ଧାରା ନ ହୋଇ ବରଂ ବ୍ୟତିକ୍ରମ। ବହୁ ଦଶକ ପୂର୍ବେ ଡ଼. ହରେକୃଷ୍ଣ ମହତାବ ଓଡ଼ିଆ ସାହିତ୍ୟରେ ଗବେଷଣାର ଗୁଣବତ୍ତାକୁ ନେଇ ଗମ୍ଭୀର ଚିନ୍ତା ପ୍ରକଟ କରିଥିଲେ। ସେବେଠାରୁ ନେଇ ଆଜି ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ସାହିତ୍ୟ ଗବେଷଣାରେ ବରଂ ଆହୁରି ଅଧୋଗତି ହୋଇଛି ସିନା, ଉନ୍ନତି ଦୃଷ୍ଟିଗୋଚର ହେଉନାହିଁ।
ଓଡ଼ିଆ ବିଭାଗମାନଙ୍କରେ ପିଏଚ୍‌.ଡ଼ି ପାଇଁ ଦାଖଲ ହେଉଥିବା କେତେକ ଗବେଷଣାତ୍ମକ ସନ୍ଦର୍ଭରେ ଜାଲିଆତି ହେଉଥିବାର ଖବରମାନ ଏବେ ଖବରକାଗଜର ପୃଷ୍ଠା ମଣ୍ଡନ କଲାଣି। କିଛି ଦିନ ତଳେ, ବାରିପଦାର ଜଣେ ଅଧ୍ୟାପିକା ସେଠାର ମହାରାଜା ଶ୍ରୀରାମଚନ୍ଦ୍ର ଭଞ୍ଜଦେଓ ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟରେ ନକଲୀକୃତ ସନ୍ଦର୍ଭ ଦାଖଲ କରିଥିବାର ଅଭିଯୋଗ ସତ୍ୟ ବୋଲି ଜଣାପଡ଼ିବା ପରେ ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟ କର୍ତ୍ତୃପକ୍ଷ ତାଙ୍କୁ ଦିଆଯାଇଥିବା ପିଏଚ୍‌.ଡି ଡିଗ୍ରୀ ପ୍ରତ୍ୟାହାର କରିନେଇଛନ୍ତି। କେବଳ ନକଲୀକରଣ ହିଁ ନୁହେଁ, ଓଡ଼ିଆ ଭାଷା ଓ ସାହିତ୍ୟର ଗବେଷଣା କ୍ଷେତ୍ରରେ ଏହି ଧରଣର ଆହୁରି କେତେକ ଅନୈତିକ କାର୍ଯ୍ୟକଳାପ ମଧ୍ୟ ଏବେ ଚର୍ଚ୍ଚାକୁ ଆସିଛି।
ଆଉ ଏକ ବିସଙ୍ଗତି ହେଲା ଗବେଷଣା ପାଇଁ ଦୁର୍ବଳ ବିଷୟବସ୍ତୁମାନଙ୍କର ଚୟନ। କୌଣସି ଏକ ମୌଳିକ ବା ଉପାଦେୟ ବିଷୟବସ୍ତୁ ନୁହେଁ, ବରଂ ଯେଉଁ ବିଷୟଟି ଉପରେ ଗବେଷଣା କଲେ ସହଜରେ ଓ ଶୀଘ୍ର ସନ୍ଦର୍ଭଟିଏ ସାରିହେବ ତାହାକୁ ହିଁ ବଛାଯାଉଛି। ଓଡ଼ିଆ ବିଭାଗରେ ଚାଲିଥିବା ଏବର ଗବେଷଣାର ବିଷୟବସ୍ତୁଗୁଡ଼ିକୁ ଅନୁଧ୍ୟାନ କଲେ ଆମେ ଜାଣି ପାରିବା ଯେ ସମକାଳୀନ କୌଣସି ନିର୍ଦ୍ଦିଷ୍ଟ ବ୍ୟକ୍ତିବିଶେଷ ବା କୌଣସି ଅଜଣା ଅଶୁଣା ନିର୍ଦ୍ଦିଷ୍ଟ କୃତି ଉପରେ ହିଁ ଅଧିକ ସଂଖ୍ୟାରେ ସନ୍ଦର୍ଭମାନ ପ୍ରସ୍ତୁତ ହେଉଛି। ଉଦାହରଣ ସ୍ୱରୂପ, ‘ଅମୁକ ଦାସଙ୍କର ଓଡ଼ିଆ ସାହିତ୍ୟକୁ … >ଆଗକୁ ପଢନ୍ତୁ >