ନାମବାଚକ ବିଶେଷ୍ୟ ଅନେକ ସମୟରେ କେବଳ ଯେ ଭାଷାବିତ୍‌ମାନଙ୍କୁ ହରଡ଼ଘଣାରେ ପକାଏ ତା’ ନୁହେଁ, ଲେଖକ, ସମ୍ପାଦକ ଓ ପ୍ରୁଫ୍‌ରିଡରମାନେ ମଧ୍ୟ ଏହା ଦ୍ବାରା ଭ୍ରମିତ ହୁଅନ୍ତି। ବିଶେଷ୍ୟ ପଦର ଅନେକ ରୂପ ମଧ୍ୟରୁ ନାମବାଚକ ବିଶେଷ୍ୟ କହିଲେ ଆମେ ସେହି ଶବ୍ଦଗୁଡ଼ିକୁ ବୁଝୁ, ଯାହା ବ୍ୟକ୍ତିବିଶେଷଙ୍କର ନାମକୁ ସୂଚାଉଥାଏ, ଉଦାହରଣ: ଅଭିରାମ, ଗୌତମ, ଉଇଲିଆମ୍ ଓ ଅବଦୁଲ୍ ଆଦି। ଏସବୁ ଯେତେବେଳେ ଅଭିଧାନରେ ସ୍ଥାନ ପାଇ କୌଣସି ଅର୍ଥକୁ ବୁଝାଉଥାଆନ୍ତି ତେବେ ତ ଭିନ୍ନ କଥା; କିନ୍ତୁ ଏଗୁଡ଼ିକ ଯେତେବେଳେ କେବଳ କୌଣସି ନିର୍ଦ୍ଦିଷ୍ଟ ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କର ନାମକୁ ସୂଚାଇବା ପାଇଁ ହିଁ ବ୍ୟବହୃତ ହୋଇଥାଆନ୍ତି ସେତେବେଳେ ଆମେ ତାହାକୁ ନିରୁତା ‘ନାମବାଚକ’ ବିଶେଷ୍ୟ ବୋଲି କହୁ।
ତେବେ ଏଠାରେ ଆମର ଆଲୋଚନାର ବିଷୟ ହେଲା, ଏହି ନାମବାଚକ ବିଶେଷ୍ୟଗୁଡ଼ିକ ବ୍ୟାକରଣ ବା ବନାନ ଦୃଷ୍ଟିରୁ ଶୁଦ୍ଧ ହେବାପାଇଁ କେତେଦୂର ବାଧ୍ୟ? ଉଦାହରଣ ସ୍ବରୂପ, ଆମେ କିଛି ଦିନ ତଳେ ଜଣେ ପାଠକଙ୍କଠାରୁ ଏକ ଫୋନ୍ ପାଇଲୁ ଯେ, ‘ଆପଣ ଅମୁକ ଲେଖକଙ୍କ ନାମରେ ଥିବା ବନାନଗତ ତ୍ରୁଟିକୁ ସଂଶୋଧନ କରିନାହାନ୍ତି କାହିଁକି?’ ତେବେ କଥା ହେଲା, କୌଣସି ବ୍ୟକ୍ତିବିଶେଷଙ୍କ ନାମ ବା ନାମବାଚକ ବିଶେଷ୍ୟରେ ଥିବା ଏଭଳି କୌଣସି ତ୍ରୁଟିକୁ ସଂଶୋଧନ କରିବାର ଅଧିକାର ଆମର ଅଛି କି? ଉଦାହରଣ ସ୍ବରୂପ, ଆମେ ଯାହାଙ୍କୁ ଅଭିରାମ ବାବୁ ବୋଲି ଧରିନେଇଥିଲୁ, ସେ ଯଦି ନିଜର ନାମଟିକୁ ‘ଅଭୀରାମ’ ବୋଲି ଲେଖୁଥାଆନ୍ତି, କାରଣ ପିଲାଦିନରୁ ନେଇ ଆଜି ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ, ବିଦ୍ୟାଳୟରୁ ନେଇ ଚାକିରିକାଳ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ, ସମସ୍ତ ରେକର୍ଡପତ୍ରରେ ଏହା ଏପରି ଭାବରେ ହିଁ ଦର୍ଜ ଅଛି, ତେବେ ତାହାକୁ ଗ୍ରହଣ ନ କରିବାକୁ ଆମେ ବା କିଏ? ଅବଶ୍ୟ ଏହି ତ୍ରୁଟିପୂର୍ଣ୍ଣ ‘ଅଭୀରାମ’ ଶବ୍ଦଟି ଯଦି ‘ଆହ୍ଲାଦପ୍ରଦ’ ଅର୍ଥରେ କୌଣସି ଗଳ୍ପ କିମ୍ବା କବିତାରେ ପ୍ରୟୋଗ ହୋଇଥାଏ ତେବେ ଆମର ପ୍ରୁଫ୍‌ ସଂଶୋଧକ ମହାଶୟ ବୋଧହୁଏ ସେଥିରେ ଗୋଟିଏ ନାଲି ଗାର ବସାଇଥାଆନ୍ତେ। ଆଜିକାଲି ତ କେତେକ ଇଂରାଜୀ ଅଭିଧାନରେ ‘ଲିଷ୍ଟ ଅଫ୍ କମନ୍ ନେମ୍‌ସ୍’ ଶୀର୍ଷକରେ ଏଭଳି ନାମସୂଚକ ଶବ୍ଦମାନଙ୍କର ଏକ ତାଲିକା ମଧ୍ୟ ଅନ୍ତର୍ଭୁକ୍ତ ହେଲାଣି, ଅର୍ଥାତ୍ ଏଭଳି ଶବ୍ବମାନଙ୍କର ଏକ ମାନକ ବନାନ ମଧ୍ୟ ଅଭିଧାନର… >ଆଗକୁ ପଢନ୍ତୁ >