ଆମେ ବରଣୀୟ ଓ ସ୍ମରଣୀୟ ହେବାର ମରୀଚିକା ପଛରେ ଧାଉଁଛୁ କି?
ମୁଁ ଯେ ‘ମରଣୀୟ’ ଜାଣେ ବୋଲି ମନେ
ରଖିନାହିଁ ତିଳେ ଭୟ
ତା ପୂର୍ବରୁ କେବେ ‘ସ’ ଯୋଡ଼ିଦେଇ
କରେଁନାହିଁ ‘ସ୍ମରଣୀୟ’
‘ବରଣୀୟ’ ହୁଏଁ ଅଥବା ନ ହୁଏଁ
କୃତି ହେଉ ‘କରଣୀୟ’
ମନ, ପ୍ରାଣ, ଶକ୍ତି, ଆଗ୍ରହ ସହିତ
ଅଜାଡ଼ି ଦିଏଁ ମୁଁ ଲୟ
ନଶ୍ବର ବୋଲି ମୁଁ କରିଚାଲୁଥାଏଁ
ନିତି ଅମୃତ ସଂଧାନ
ମିଳିଲେ ଅଳପ ନିଜେ ନ ଚାଟି ମୁଁ
କରିବି ସବୁ ବଂଟନ
ମୋର ଥିବା ଅବା ନ ଥିବା ଉପରେ
କିଛି କରେନି ନିର୍ଭର
ଗୋଟିଏ ଘଷରା ଢଂଗରେ ଚଳୁଛି,
ଚଳୁଥିବ ଏ ସଂସାର
ଯାହା ହୁଏ, ଘଟେ ଗ୍ରହଣ ନ କରି
ଆଶା କଲେ କିଛି ଭିନ୍ନ
ନିରୀହ ମନକୁ ବିନା କାରଣରେ
କରାଯାଏ ଅପ୍ରସନ୍ନ
ଏହି ଅଭ୍ୟାସକୁ ଛାଡ଼ିଦେବା ପାଇଁ
ଲୋଡ଼ା ମାନସିକ ବଳ
କିଂତୁ ଏଠି ଲୋକେ ସଦା ଖେଳୁଥାଂତି
ନିଜ ଅହଂ ସହ ଖେଳ
ବରଣୀୟ ଅଥବା ସ୍ମରଣୀୟ ହେବାପାଇଁ ଯୋଗ୍ୟ ବ୍ୟକ୍ତି ଆପେ ଆପେ ବିନା ଚେଷ୍ଟାରେ ହୋଇଯାଏ। ତଥାପି କେତେଲୋକ ଚେଷ୍ଟା କରୁଥାଆନ୍ତି।
ଦର୍ଶନ ସମ୍ବଳିତ କବିତାଟି ହୃଦୟରେ ରହିଲା।