Forum Replies Created
-
AuthorPosts
-
Gopabandhu
Participantଭାଷା ସବୁବେଳେ ଆହରଣ ଏବଂ ସମୀକରଣ କରିଚାଲୁଥାଏ। ଭାଷା ଅନ୍ୟ ଭାଷା ମାନଙ୍କ ସହ ମିଶି ନୂଆ ଶବ୍ଦ ଗଠନ କରୁଥାଏ ତ କେତେବେଳେ ଅବ୍ୟବହୃତ ଶବ୍ଦାବଳୀ ମାନଙ୍କୁ ତ୍ୟାଗ କରିବାକୁ ପଡ଼ିଥାଏ। ଓଡ଼ିଆ ଭାଷାରେ ବିଦେଶୀ ଭାଷା ମିଶି ନୂଆ ଶବ୍ଦାବଳୀ ଗଠନ ହୋଇଥାଏ। ତେଣୁ ଭାଷାର ମିଶ୍ରଣ ଚାଲୁ ରହିବା ଆବଶ୍ୟକ।
2025-01-28 at 12:23 pm in reply to: ଓଡ଼ିଶାର ଲୋକକଳା, ଲୋକନୃତ୍ୟ ଓ ଲୋକସଙ୍ଗୀତର ପ୍ରଚାର ପ୍ରସାର କମି ଯାଉଛି କି #16595Participantଓଡ଼ିଶା କଳାର ପ୍ରଦେଶ। ଲୋକଗୀତ, ଲୋକଗଳ୍ପ, ଲୋକନୃତ୍ୟ, ଓଷାବ୍ରତ, ଲୋକନାଟକର ଗନ୍ତାଘର କହିଲେ ଚଳେ। ମାତ୍ର ବର୍ତ୍ତମାନର ମାନସିକତା ଏଭଳି ହୋଇଗଲାଣି ଯେ ଲୋକନୃତ୍ୟ ଲୋକେ ଆଉ ଏତେଟା ପସନ୍ଦ କରୁନାହାନ୍ତି। ଆଧୁନିକ ନୃତ୍ୟକୁ ଲୋକେ ଦେଖିବାକୁ ଭିଡ଼ ଜମାଉଛନ୍ତି। ମାନସିକତା ବଦଳିବା ଆବଶ୍ୟକ। ଆମ ଲୋକନୃତ୍ୟ, ଆମ ଲୋକସଂସ୍କୃତିକୁ ଆଗେଇ ନେବାକୁ ହେଲେ ଆମକୁ ହିଁ ଅଣ୍ଟା ଭିଡ଼ିବାକୁ ପଡ଼ିବ। ଆମେ ଲୋକ ସଂସ୍କୃତିର ପ୍ରଚାର ପ୍ରସାର ଦିଗରେ ସ୍ଵତଃପ୍ରବୃତ୍ତ ଭାବରେ କାମ କରିବାକୁ ପଡ଼ିବ।
Participantମଣିଷ ମନର ଅସ୍ଥିରତା, ଉଦ୍ଭଟତା,ବିଭିନ୍ନ ଚିନ୍ତାଧାରା, ଜୀବନ ପ୍ରତି ବୀତସ୍ପୃହ, ମୂଲ୍ୟବୋଧର ସଙ୍କଟ, ଆଧୁନିକ ମଣିଷର ଜୀବନ ଯନ୍ତ୍ରଣା, ବିଭିନ୍ନ ପ୍ରକାର ବିରୁଦ୍ଧ ଚିନ୍ତାଧାରା, ନୀତିନିୟମର ଅଯଥା ଅଙ୍କୁଶରୁ ସୃଷ୍ଟି ସ୍ଥିତିବାଦ। ଏହି ସବୁକୁ ନେଇ ଯେଉଁ ସାହିତ୍ୟ ରଚନା ହୋଇଛି, ତାହାକୁ ସ୍ଥିତିବାଦ କୁହାଯାଏ। କିଅରକେଗାର୍ଡ ହେଉଛନ୍ତି ଏହି ବାଦର ଜନକ।
ଓଡ଼ିଆ ନାଟକରେ ମନୋରଞ୍ଜନ ଦାସ ପ୍ରଥମେ ଏହି ଧାରାରେ ନାଟକ ରଚନା କରିଥଲେ। ତାଙ୍କର ଆଗାମୀ, ବିତର୍କିତ ଅପରାହ୍ନ, ବିଜୟ ମିଶ୍ରଙ୍କର ଶବବାହକ ମାନେ, ଅକ୍ଷୟ ମହାନ୍ତିଙ୍କର ସଂବିତ, ବିଶ୍ୱଜିତ ଦାସଙ୍କ ମୃଗୟା ଆଦି ନାଟକ ଆଦି ପର୍ଯ୍ୟାୟରେ ରଚନା କରାଯାଇଛି। ଏହା ପରେ ପରେ ରାମଚନ୍ଦ୍ର ମିଶ୍ର, ଭଞ୍ଜକିଶୋର ପଟ୍ଟନାୟକ, ଗୋପାଳ ଛୋଟରାୟ, କମଳଲୋଚନ ମହାନ୍ତି, କାର୍ତ୍ତିକ କୁମାର ଘୋଷ, ପ୍ରାଣବନ୍ଧୁ କର, ଉଦୟନାଥ ମିଶ୍ର, ବ୍ୟୋମକେଶ ତ୍ରିପାଠୀ, ସୁରେନ ମହାନ୍ତି, ପ୍ରଫୁଲ୍ଲ ରଥ ଆଦି ନାଟ୍ୟକାର ମାନେ ଏହି ଧାରାକୁ ଆଗେଇ ନେଇଆସିଛନ୍ତି।
Participantବର୍ତ୍ତମାନର ସମୟରେ ଆଉ କେହି ବହୁତ ଲମ୍ବା କାହାଣୀ ପଢିବାକୁ କେହି ପସନ୍ଦ କରୁନାହାନ୍ତି। ଗଳ୍ପ ଗୁଡିକରେ ଚରିତ୍ର ବେଶୀ ଥିଲେ ମଧ୍ୟ ବିମୁଖ ହେଉଛନ୍ତି ପାଠକ। ତେଣୁ, ଗଳ୍ପ ଗୁଡିକରେ ସ୍ୱଳ୍ପ ସଂଖ୍ୟକ ଚରିତ୍ର, କମ କାହାଣୀ, କମ ବର୍ଣ୍ଣନା କଲେ ପାଠକ ଆଗ୍ରହର ସହକାରେ ପଢିପାରିବ। ବର୍ତ୍ତମାନ ତ ମିନିଗଳ୍ପ, ଅଣୁଗଳ୍ପ ଆଦିକୁ ପ୍ରାଧାନ୍ୟ ଦିଆଗଲାଣି। ଏହି ସବୁ ବିଷୟ ପ୍ରତି ଧ୍ୟାନ ଦିଆଗଲେ ନିଶ୍ଚିତ ଗଳ୍ପ ସାହିତ୍ୟର ପରିସର ପରିମାର୍ଜିତ ଅବଂ ପରିବର୍ଦ୍ଧିତ ହୋଇପାରିବ।
Participantଚେତନା ପ୍ରବାହ ଏବଂ ମନସ୍ତାତ୍ଵିକ ଧାରା ମଧ୍ୟରେ ଫରକ କଣ? ଯଦିଓ ଦୁଇଟି ଶୁଣିବାକୁ ବୁଝିବାକୁ ଏକାଭଳି।
Participantପୂର୍ବରୁ ଯଦିଓ କିଛି ସାହିତ୍ୟ ରଚନା ହୋଇଥିଲା, ତଥାପି ଓଡିଆ ଭଗବତ ଘରେ ଘରେ ଆଦୃତ ହୋଇପାରିଲା। ଏହାର କାରଣ ହେଉଛି ଶୁଦ୍ଧ, ମାର୍ଜିତ, ମାନକ ଓଡିଆ ଭାଷାର ବ୍ୟବହାର। ଏହି ଭଗବତ ପାଇଁ ଓଡ଼ିଶାର ସାକ୍ଷରତା ହାର ଢେର ବଢି ଯାଇଥିଲା।
Participantଆମେ ଯେଉଁ ବନାମାଳୀଙ୍କୁ ଜାଣିଛୁ ସେ ପଦବଳୀର ରଚୟିତା। ଏହାସହ ଶ୍ରୀରାମ ଚମ୍ପୁ ମଧ୍ୟ ରଚନା କରିଥିଲେ।
Participantଆଲୋଚକ ନୀଳମଣି ମିଶ୍ରଙ୍କ ମତରେ ପାଞ୍ଚଜଣ ବନମାଳୀ ରହିଛନ୍ତି। ରାସ ପ୍ରଣେତା, ପଦାବଳୀ ରଚୟିତା, ସୁଚିତ୍ର ରାମାୟଣ ପ୍ରଣେତା, ବାର୍ଷିକ ରାସ ପ୍ରଣେତା, ରାଧିକା ବୋଲି ଓ ଉଦ୍ଧବ ଚଉତିଶାର ରଚୟିତା ବନାମାଳୀଙ୍କ ସନ୍ଧାନ ମିଳେ। ପୁଣି ବନମାଳୀ ସାମନ୍ତରାୟ ବାର୍ଷିକ ରସ ରଚନା କରିଥିବାବେଳେ ଦ୍ଵିଜ ବନମାଳୀ ରାଧିକା ବୋଲି ଏବଂ ଉଦ୍ଧବ ଚଉତିଶା ରଚନା କରିଥିଲେ।
Participantବୀଣାପାଣି ମହାନ୍ତି ମଧ୍ୟ ଅନେକ ଗଳ୍ପର ନାଟ୍ୟ ରୂପ ଦେଇଛନ୍ତି। ପାଠକୋଇଲି,ଅଦ୍ଵିତୀୟ ଗଳ୍ପ ଦ୍ଵୟର ନାଟ୍ୟ ରୂପାନ୍ତର ହୋଇଥିଲା। ଅନ୍ଧକାରର ଛାଇ ଗଳ୍ପ ପ୍ରଫୁଲ୍ଲ କୁମାର ମହାନ୍ତିଙ୍କ ଦ୍ବାରା ନାଟ୍ୟ ରୂପ ପ୍ରଦାନ କରାଯାଇଥିଲା। ମନୋରମା ମହାପାତ୍ରଙ୍କ ବଳଘରର କବାଟ ଏବଂ ନିକିତି ଗଳ୍ପର ନାଟ୍ୟ ରୂପ ପ୍ରଦାନ କରାଯାଇ ଆକାଶବାଣୀରେ ପ୍ରସାରିତ କରାଯାଇଥିଲା। ସୁଧାଂଶୁବାଳା ପଣ୍ଡା ରଚନା କରିଛନ୍ତି ବକୁଳବନର ରାଧା, ଯେ ଆଛୁଆଁ ଛୁଇଁ ଦେଲା ଇତ୍ୟାଦି ରଚନା କରିଛନ୍ତି। ଅର୍ଚ୍ଚନା ନାୟକ ରଚନା କରିଛନ୍ତି ଅଚିହ୍ନା ଆକାଶ, ନୀଳପରୀ ଓ ଅନ୍ୟାନ୍ୟ ଏକାଙ୍କିକା, ଯକ୍ଷିଣୀସମ୍ବାଦ ଆଦି ଏକାଙ୍କିକା, ପ୍ରେମ ଓ ମୃତ୍ଯୁ, ଶର୍ମିଷ୍ଠା, ଅମ୍ବାପଲ୍ଲୀ, ପ୍ରତିମୂର୍ତ୍ତିର ଆତ୍ମକଥା, କାବ୍ୟନାୟିକା ଆଦି ନାଟକ ରଚନା କରିଛନ୍ତି। କାନ୍ତିଲତା ଦାଶ ରଚନା କରିଛନ୍ତି ଲକ୍ଷ୍ମୀପୂଜା ଶୀର୍ଷକ ଗୀତିନାଟ୍ୟ, ପାଦୁକା ପୂଜା, ଶଙ୍କର ପାର୍ବତୀପୂଜା, ଷଷ୍ଠୀ ପୂଜା, ବ୍ରହ୍ମର୍ଷି, ପ୍ରଣୟପୂଜା, ସୁନାହରିଣ ଆଦି ନାଟକର ମଧ୍ୟ ରଚୟିତା।
Participantଗଦ୍ୟ ଛନ୍ଦରେ ଏତେ ମାତ୍ରାରେ କବିତା ଲେଖା ଯାଉଛି ଯେ ଛାନ୍ଦୋବଦ୍ଧ କବିତା ତାର ତୁଳନାରେ କମ ପଡ଼ିଯାଉଛି। ମାତ୍ର ଛାନ୍ଦୋବଦ୍ଧ କବିତାର ଲୋକପ୍ରିୟତା ବଳବତ୍ତର ରହିଛି।
2023-09-24 at 9:01 pm in reply to: ବିଶ୍ଵ ସାହିତ୍ୟରେ ତୁଳନାତ୍ମକ ସାହିତ୍ୟର ଆବଶ୍ୟକତା କଣ ପାଇଁ ପଡିଲା ? #11106Participantକେବଳ ସାହିତ୍ୟ ସହ ସାହିତ୍ୟ ନୁହେଁ; ଆମେ ବିଜ୍ଞାନ, କଳା, ସଂସ୍କୃତି, ଇତିହାସ, ସମାଜଶାସ୍ତ୍ର, ଚିତ୍ର, ଭୂତତ୍ଵ, ନୃତତ୍ତ୍ୱ, ପୂରାତତ୍ତ୍ଵ, ଦର୍ଶନ, ଧର୍ମ ସହ ମଧ୍ୟ ତୁଳନା କରିପାରିବା। ଏଥିପାଇଁ ତ ତୁଳନାତ୍ମକ ସାହିତ୍ୟକୁ ବନ୍ଧନୀମୁକ୍ତ ସାହିତ୍ୟ (Literature without borders) କୁହାଯାଏ। ଏହା ମଧ୍ୟ ଆନ୍ତଃ ସାଂସ୍କୃତିକ ଓ ବହୁଦେଶୀୟ (intercultural and transnational) ଅଧ୍ୟୟନ ପଦ୍ଧତି।
2023-09-24 at 8:53 pm in reply to: ବିଶ୍ଵ ସାହିତ୍ୟରେ ତୁଳନାତ୍ମକ ସାହିତ୍ୟର ଆବଶ୍ୟକତା କଣ ପାଇଁ ପଡିଲା ? #11104Participantପ୍ରାୟ ଊନବିଂଶ ଶତାବ୍ଦୀର ମଧ୍ୟଭାଗ ସୁଦ୍ଧା ତୁଳନାତ୍ମକ ସାହିତ୍ୟ ଇଉରୋପରେ ଆରମ୍ଭ ହୋଇଥିଲା। ନିଜ ଭାଷାରେ ରଚିତ ପ୍ରାଚୀନ ସାହିତ୍ୟ ସହ ଆଧୁନିକ ସାହିତ୍ୟର ଗଠନ ରୀତି, ପ୍ରକରଣରେ ନୂତନତା ପ୍ରଦର୍ଶନ କରିବା ଏହି ତୁଳନାତ୍ମକ ଦୃଷ୍ଟିର ଲକ୍ଷ୍ୟ ଥିଲା। ଏହି ଶତାବ୍ଦୀରେ ବିଜ୍ଞାନ ଦୃଷ୍ଟିର ପ୍ରସାର ହେତୁ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଘଟଣା ସର୍ଜନଶୀଳତାକୁ ତର୍କ ମାଧ୍ୟମରେ ଗ୍ରହଣ କରିବାକୁ ପ୍ରୟାସ ହେଲା।
Participantସ୍ବପ୍ନ-ଭଙ୍ଗ। ସ୍ୱାଧୀନତା ପୂର୍ବରୁ ଯେଉଁ ସବୁ ସ୍ବପ୍ନ ଦେଖେଇ ସ୍ଵାଧୀନତା ମିଳିଲା, ତାହା ବାସ୍ତବରେ ସତ ହେଲାନାହିଁ। ଇଂରେଜ ମାନଙ୍କ ଠାରୁ ଅଧିକ ଅତ୍ୟାଚାରିତ ହେବାକୁ ଲାଗିଲେ ସାଧାରଣ ଲୋକେ। ଶୋଷିତ ମାନେ ଅଧିକରୁ ଅଧିକ ଶୋଷଣ କଲେ। ଉଚ୍ଚ ନୀଚ, ଧନୀ ଗରିବ ଭେଦଭାବ ରହିଲା। ଦେଶ ସ୍ବାଧୀନ ହେଲା ସିନା ଲୋକେ ସ୍ଵାଧୀନ ହୋଇପାରିଲେ ନାହିଁ। କିଛି ଲେଖାରେ ମଧ୍ୟ ଆମେ ଏମରର୍ଜେନ୍ସି କଥା ଦେଖିବାକୁ ମିଳେ। ସେଇ ସମୟର କଳା କଥା ଗୁଡ଼ିକ ମଧ୍ୟ ସାହିତ୍ୟରେ ବର୍ଣ୍ଣିତ ହୋଇଛି।
-
AuthorPosts